Hakan Aytaç

Son ABD Başkanlık seçimlerinde, zamanında bu ülkede baskıya, sömürüye, zulme maruz kalan siyahların yeni neslinden bir aday ortaya çıkarak dünya siyasetinin en önemli makamlardan birine oturunca dünyanın dört bir yanında hemen herkes bir “değişim” ümidi duymaya başladı. Yaşanan olay kuşkusuz küçümsenecek bir durum değildi . Sağlık, eğitim, ekonomi konuları başta olmak üzere birçok alanda “ırk ayrımcılığı” yapılan siyah tenlilerden birinin gün gelip de ülke yönetiminin başına geçeceği o günlerde kimin aklına gelirdi. Bu nedenle bu “değişim” asla küçümsenemeyecek bir niteliktedir. Başkanlığının ilk günlerinden beri verdiği mesajlar, olaylar karşısında takındığı tavırlar ve davranışlarıyla, önceki ABD Başkanlarından daha samimi gelen “barış” söylemleriyle Obama’nın, eski “kasaba şerifi” politikasını bir kenara bırakacağı düşüncesine kapılmamak elde değil. Ayrıca “Hüseyin Bey” geçmiş ABD Başkanlarının, İsrail ile ilişkilerin bozulmasının göze alamamalarının (!) aksine kendisi,

Sıra dışı hareketleriyle her zaman dünya gündeminde kendine hatırı sayılır bir yer edinen Libya lideri Kaddafi eski sömürgesi olduğu İtalya'ya “tarihi” olarak nitelendirilen bir ziyaret gerçekleştirdi, tabi ki her ziyaretinin olmazsa olmazı bedevi çadırını kurdurarak ve “Libyalı Amazonlar” denilen kadın korumalarıyla birlikte. Bunlardan daha da önemli ve dikkat çeken şey ise Kaddafi'nin uçaktan inerken yakasına taktığı Libya direnişinin simge ismi Ömer Muhtar'ın (Çöl aslanı) idam edileceği kişilerce yakalandığı ve zincire vurulmuş haldeki fotoğraf ile Berlusconi'nin karşısına çıkması oldu. Bu cesaretli eylem, İtalya'nın faşist geçmişini şu anda çok da farklı bir politika izlemeyen mevcut başbakanının yüzüne vurmuş oldu. Aşırı sağcı politikalar, ırkçı ve faşizan söylemlerle Mussolini'yi aratmayan, her fırsatta bir diktatör edasıyla yarattığı baskı ortamıyla ortaya çıkan Berlusconi siyahlar hakkında yaptığı akıllara zarar son açıklama ile gerçek yüzün